ارتباط بین خود پندارۀ بدنی با نحوۀ گذران اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت های بدنی دانش‌آموزان تیزهوش

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط خودپندارۀ بدنی با گذران اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت­های بدنی در دانش­آموزان تیز هوش متوسطه قزوین بود. روش تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی است. جامعۀ این تحقیق تمامی دانش­آموزان تیز هوش دختر و پسر سه پایۀ تحصیلی دورۀ متوسطه به تعداد 760 نفر در سال تحصیلی 93-94 بوده که از بین آن ها 256 نفر (128 دختر و 128 پسر) براساس جدول مورگان و به شکل تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این تحقیق از دو پرسش­نامۀ اوقات فراغت روان بخش و پرسش­نامۀ خود پندارۀ بدنی مارش استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون بهره گرفته شد. یافته‌ها نشان داد که دانش­آموزان تیز هوش مشارکت بسیار کمی ( حدود22 درصد) در فعالیت­های ورزشی اوقات فراغت دارند. تماشای تلویزیون و استفاده از کامپیوتر بیش­ترین استفاده را در اوقات فراغت داشت. این نتایج همچنین موید ارتباط معنادار (p کم­تر از 05/0)بین عوامل لیاقت ورزشی، عزت نفس و خودپندارۀ کلی با تمامی مؤلفه­های گذران اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت­های بدنی است.ارتباط معنادار(p کم­تر از 05/0) بین عوامل چربی، ظاهر، انعطاف، سلامتی و هماهنگی با  برخی از مؤلفه­های گذران اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت­های بدنی ملاحظه گردید. لذا جهت گیری به سمت برنامه­های ورزشی در اوقات فراغت می­تواند به خودپنداره بدنی مثبت دانش­آموزان کمک کند.